Μετά τη μάχη των Γιαννιτσών (19 Οκτωβρίου 1912), ο ελληνικός στρατός είχε να αντιμετωπίσει τη διέλευση του «φουσκωμένου» Αξιού ποταμού.

Το απόγευμα της Κυριακής 21 Οκτωβρίου 1912, ξεκίνησε η είσοδος των Ελλήνων στρατιωτών στην Κουλιακιά (Χαλάστρα) και όλο το χωριό τους υποδέχθηκε με πρωτοφανή ενθουσιασμό, παρά τα 500 χρόνια σκλαβιάς στους Οθωμανούς. Νωρίτερα, τα χαράματα της ίδιας μέρας, είχε φτάσει ως εμπροσθοφυλακή η ομάδα του Κουλιακιώτη Μακεδονομάχου Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου.

Το πρόβλημα όμως ήταν το πέρασμα του πλημμυρισμένου Αξιού. Ο Οθωμανικός στρατός οπισθοχωρώντας είχε καταστρέψει όλες τις γέφυρες, ενώ οι γεφυροσκευές του στρατού βρισκόταν πολύ πίσω. Λύση δε βρισκόταν και κάθε καθυστέρηση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία και η Θεσσαλονίκη να χαθεί.

Τότε εμφανίστηκε ένας καροποιός από τη Χαλάστρα, ο Γιώργης Νταλιγκάρης, και έδωσε τη λύση. Με τη βοήθεια των μηχανικών του στρατού, αλλά κυρίως με την καθοριστική συμβολή όλων των κατοίκων του χωριού, οι οποίοι με φιλοπατρία και ομόθυμη έκρηξη προσφοράς διέθεσαν πλάβες (βάρκες), καρφιά, σχοινιά, βαρέλια, κουβάδες και ό,τι ξυλεία είχαν, στις 22 και 23 Οκτωβρίου κατασκευάστηκαν τελικά γέφυρες στους δύο βραχίονες (παλιομάνες) του Αξιού, στη Χαλάστρα, για να περάσει έγκαιρα ο ελληνικός στρατός.

Έτσι, στις 24 Οκτωβρίου ξεκίνησε η διάβαση του Αξιού και πλέον ο ελληνικός στρατός βρισκόταν προ των πυλών!

pano_halastra